فضا محل دوستانهای برای زندگی نیست. در آن سوی آسمان آبیمان دنیای تاریکی خوابیده که هیچ علاقهای به همزیستی با ما ندارد و این همان جایی است که لباسهای فضایی نقش ویژهای بازی میکنند. به زبان ساده لباسهای فضایی را میتوان بالونهای پر از بادی از جنس نئوپرین دانست که فشار هوای مناسب برای مایع نگه داشتن خون بدن را فراهم میکنند.این فشار عموما خیلی کمتر از فشار استاندارد اتمسفر زمین است تا فضانوردان راحتتر بتوانند داخل لباس خم و راست شوند. این لباسها در عین حال هوای مورد نیاز برای تنفس را نیز به فرد میرسانند که عموما توسط سفینه تامین میشود. وظیفه دیگر لباس کنترل دمای بدن شامل گرم یا خنک کردن بدن فضانوردان و جلوگیری از عرق کردن بدنشان هنگام فعالیت زیاد با استفاده از یک سیستم خنککننده مایع داخلی میشود. در ضمن لباس به یک سیستم رادیویی برای ارتباط و ارسال اطلاعات پزشکی و تجهیزات فضانورد هم مجهز است. سیستم پشتیبانی بیشتر این تجهیزات عموما در کوله پشتی لباس فضایی جای میگیرند. لباسهای فضایی وظیفه محافظت از فرد در برابر تشعشعات خورشیدی را نیز دارند؛ البته تنها طیف محدودی از این تشعشعات؛ آن هم در یک بازه زمانی خاص. به همین دلیل راهپیماییهای فضایی عموما در زمان کاهش فعالیتهای خورشیدی صورت میگیرد. لباسهای فضایی امروزی عموما وزنی بین ۴۹ تا ۵۹ کیلو دارند و مشخصا روی زمین حتی ایستادن با آن کار ساده این نیست؛ اما در شرایط بیوزنی هیچ مسالهای ایجاد نمیکنند. قیمت تمامشده یک لباس فضایی چیزی حدود ۱۰ تا ۱۲ میلیون دلار است و این قیمتی است که برای زنده ماندن در فضا باید پرداخت. جالب این است که در گذشته اندازه کردن لباسهای فضایی کاری پر دردسر به شمار میرفت؛ تا جایی که بهصورت مثال ناسا عموما ناچار بود برای هر فضانورد لباس فضایی مخصوصی سفارش دهد؛ اما لباسهای فضایی امروزی بهصورت قطعاتی جدا در ابعاد مختلف ساخته میشوند تا مشکلی برای اندازه کردن لباسها وجود نداشته باشد.